Shoqata DEV-AID

Vetmia sociale                                                                                                         (scroll down for English) Në ekran, buzëqeshja rrezaton. Shumë “like”, shumë komente, shumë sy që e ndjekin. Por, sapo zbret shkallët e shtëpisë, ajo buzëqeshje zbehet e derisa shuhet, ashtu si një llambë e vjetër kandili. Në një park shëtis, telefonin e kam në duar, shikimin lëshuar në tokë, pa u kujtuar të pyes dikë si është. Nuk ulem dot vetëm në një bar-kafe se nuk gjej askënd që të thotë “si je?” Mungon një përqafim i vërtetë. Frika më e madhe është të humbas vëmendjen. Të zhdukem nga mendja e tyre. Se tani për çdo sy jam si një platformë goxha e ndjekur. E kështu, njeriu ka një botë virtuale të pasur me fil...